Οικοδόμος: Ο Μπέμπης

Οικοδόμος: Ο Μπέμπης: Ετσι τον φωνάζαμε όλοι στη γειτονιά, Μπέμπη. Οχι γιατί ήτανε πιο μικρός από μας στην ηλικία ή στο σώμα. Αντίθετα, μάλιστα, μας πε...

Αριστερά και Πολιτική: ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ!

Αριστερά και Πολιτική: ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ!: Εξαιρετικά αφιερωμένο στους λάτρεις του ανεπτυγμένου «κοινωνικού καπιταλισμού» των «πολιτισμένων χωρών» της ΕΕ.   Πριν λίγ...

Αριστερά και Πολιτική: ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚ...

Αριστερά και Πολιτική: ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚ...: Φίλε μου δεν είναι έτσι… Ένας φίλος στο φ/β, ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ, είχε την καλοσύνη να κριτικάρει την πολιτική συμμαχιών του ...

25 συμβουλές ζωής από ένα γεροβοσκό

Η διαδρομή προς τον προορισμό δεν είναι ποτέ ευθεία. Για να φτάσουμε στο χειμαδιό  περνάμε στροφές, κακοτράχαλα εδάφη, έχουμε απώλειες… Επιπλέον χρειάζεται να χεις προνοήσει, πάντα να έχεις μαζί σου και λίγο παστό κρέας.

Άσε πίσω το παρελθόν. Αν σου φάει ο λύκος την κατσίκα την έφαγε, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι αυτό. Απλά την επόμενη φορά φρόντισε να είσαι πιο προσεκτικός.

Μην κεφαλαιοποιείς πολλά, μην γίνεσαι σπαγγοραμένος. Μην αναβάλλεις την απόλαυση της χαράς για το μέλλον. Κάντο τώρα, όσο είσαι ακόμα νέος. Κάνε την σκληρή εργασία σου να αξίζει ακόμη περισσότερο.

Αγωνίσου, πάλεψε. Εσύ είσαι ο μοναδικός υπεύθυνος για τον εαυτό σου. Μην είσαι φυγόπονος, μην περιμένεις να κάνουν στο κοπάδι σου όλη τη δουλειά τα σκυλιά.

Διεκδίκησε τον σεβασμό που σου αξίζει, μην αφήνεις τους άλλους να σε πατάνε . Βάλε όρια, βάλε φράχτες, προστάτεψε τα ζώα σου.

Μακάριοι αυτοί που κάνουν λάθη. Σφάλε. Εμπειρίες ονομάζουμε τις καρπαζιές που έχουμε φάει στη ζωή μας, απλά τους δώσαμε ένα πιο εύηχο όνομα. Και μην ξεχνάς ότι δεν έχει μεγάλη σημασία ποιος ήσουν μέχρι χθες. Ξεκίνα σήμερα κι όρισε με τις πράξεις σου,  αυτό που θα γίνεις από δω και πέρα...

Μάθε να συγχωρείς .... τον  εαυτό σου πρώτα.  Άσε τις ενοχές, δεν έχεις χρόνο γι αυτές

Μακάριοι αυτοί που αμφισβητούν. Μην αφήνεις τη ζωή σου να καταδυναστεύεται από δόγματα. Θυμήσου ότι αν κάποιοι δεν αμφισβητούσαν παγιωμένες γνώσεις η ανθρωπότητα θα κατοικούσε ακόμη σε σπηλιές. Φίλτραρε την πληροφορία, γίνε σκεπτικιστής, σκέψου κριτικά, σκέψου ορθολογικά, αναθεώρησε. Δεν είδες νεράιδες και στοιχειά στο δάσος, μόνο λύκους.

Να είσαι προσεκτικός. Να παρατηρείς τους άλλους . Κοίταζε τους στα μάτια. Αν δεν το δείχνει η γίδα, το δείχνει το κέρατό της.

Η ζωή είναι το ταξίδι, όχι ο προορισμός. Και είναι πολύτιμη. Η προηγούμενη λέξη που διάβασες είναι ήδη παρελθόν

Μη συμβουλεύεις διαρκώς τους νέους,  είναι χάσιμο χρόνου. Δεν υπάρχει τρόπος να τους διδάξεις τον πόνο και τη δυστυχία, μόνο η εμπειρία θα το κάνει βασανιστικά.

Ταξίδεψε! Τα ταξίδια είναι από τις εμπειρίες που μένουν. Βγες έξω Δοκίμασε! Γεύσου, ρούφηξε άπληστα εικόνες. Άφησε τις αισθήσεις σου ελεύθερες

Εκθέσου, αφέσου, τσαλακώσου, χάσε τον έλεγχο που και που. Κι όχι μόνο τον έλεγχο του εαυτού σου, αλλά και τον έλεγχο σε σχέση με άλλους. Αρκετά απομονώθηκες στην στην καλύβα σου στο χειμαδιό, φτάνει όμως, βγες έξω όταν γυρίσεις. Ξαναβρές τους φίλους και τη συντροφικότητα

Μην προσπαθείς να ελέγξεις τους άλλους. Έτσι θα καταδικάσεις στο άγχος και τη δυστυχία όχι μόνο τον εαυτό σου, αλλά κι αυτούς που προσπαθείς να ελέγξεις. Άσε τους άλλους να ζήσουν και ζήσε για τον εαυτό σου. Άσε τ άλλα κοπάδια στους βοσκούς τους, κοίτα το δικό σου.

Η ζωή δεν είναι δίκαιη - Το σύμπαν δεν σου οφείλει καμιά παρηγοριά και το σίγουρο είναι ότι στο τέλος της διαδρομής εσύ πεθαίνεις. Γρηγορήσαι 

Να έχεις ισορροπία. Ν απολαμβάνεις το φαγητό και το ποτό σου. Να μην ξεχνάς ότι οι φτωχοί του πλανήτη περπατούν χιλιόμετρα για την καθημερινή τους  τροφή,  ενώ οι πλούσιοι περπατούν χιλιόμετρα για να τη χωνέψουν.

Απ όλους έχεις να κερδίσεις κάτι. Μάθε από τους γύρω σου. Γίνε παιδί με τα παιδιά, παίξε μαζί τους αλλά πήγαινε και στο καφενείο να μιλήσεις με τους γέρους. Κάτι έχει να σου πει η συσσωρευμένη εμπειρία τους.

Μην τα παίρνεις όλα τις μετρητοίς. Μην παίρνεις τα πάντα σοβαρά  Πιθανόν υπερβάλλεις στο σήμερα. Αυτό που σε ενοχλεί ή φοβάσαι τώρα, το πιο πιθανό είναι αύριο να το κρίνεις ανούσιο ή χλιαρό. Προσπάθησε να δεις τον εαυτό σου από απόσταση, ρίξε μια ματιά στη θέα του κοπαδιού σου από το λόφο

Έχε υπομονή. Οι κατσίκες δεν γεννούν κάθε μήνα. Αλλά όταν συμβεί πρέπει να σαι παρών και σε χρειάζονται

Μάλωσε καμιά φορά με τη σύντροφό σου αν χρειαστεί, δεν είναι τρομερό, άφησε τα συναισθήματα να εκτονωθούν. Κάνε αποσυμπίεση στο θυμό. Η φωτιά μερικές φορές είναι ευεργετική.  Αν καεί μια περιοχή με πουρνάρια ή ξερόχορτα , η άνοιξη πάλι θα δώσει νεαρή βλάστηση, εκλεκτή τροφή για τις γίδες και τα μικρά τους. Πρόσεχε όμως, τα λόγια που θα ειπωθούν δεν τα ξαναμαζεύεις. Πρόσεχε τι θα φάνε οι γίδες σου, δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν. Αν αυτά που θα φάνε είναι τα βλαστάρια δέντρων, το δάσος δεν ξαναγίνεται, ο τόπος θα μείνει χέρσος...

Πότε δεν θα υπάρξει ιδανική στιγμή, ποτέ οι συνθήκες και οι καταστάσεις δεν θα είναι ιδανικές. Ξεκίνα από εδώ που βρίσκεσαι τώρα! Μην αναβάλλεις.

Να είσαι ευγενικός. Ένα πρόσωπο που χαμογελά καθρεφτίζει ανάλογη συμπεριφορά. Κάνε δώρα. Ακόμη και το δώρο ενός καλού λόγου είναι σημαντικό.  Να φέρεσαι καλά στους ηλικιωμένους, σε λίγο θα σαι σαν αυτούς. Να φέρεσαι καλά και στα ζώα, αυτά δεν κρατάνε κακία, δεν ζηλεύουν, δεν έχουν εμμονές ούτε εγωισμό. Συγχωρούν, και μάλιστα χωρίς όριο.

Αν ξέρεις γράμματα διάβασε! Αυτοί που διαβάζουν ζουν επιπλέον ζωές. Όχι μόνο τη δική τους αλλά κι όλων αυτών που μπήκαν στη θέση τους

Τόλμησε, ο φόβος σε κρατά δεμένο αλλά δεν είναι πραγματικός, απλά προέρχεται από το άγνωστο που δεν βρίσκεται στο κεφάλι σου.

Μην δένεσαι με τα πράγματα. Η ζωή είναι σαν τη διαδρομή του χειμαδιού και το ταγάρι. Όσο περισσότερο το γεμίζεις, τόσο πιο δύσκολα θα περπατάς. Πάρε τ απαραίτητα, το κοπάδι προχωρά, δεν θα σε περιμένει αν καθηλωθείς από πράγματα βαριά κι ασήκωτα. Πέτα τα , αποδεσμεύσου, νιώσε πιο ευέλικτος κι ελεύθερος.

antikleidi

Το λάθος (συνέχεια)

4.Τι κατάφερε λοιπόν ο Σόλων για τους Αθηναίους, βάζοντας τέλος στο να οφείλουν ακόμα και με το ίδιο τους το σώμα στους δανειστές τους;(1) Δούλοι είναι και πάλι όλοι στους δανειστές τους και όχι μόνο σ'αυτούς. Υπάρχει μεγαλύτερο κακό από αυτό; Και είναι δούλοι σε άλλους δούλους, αυθάδεις , βάρβαρους και άγριους , σαν αυτούς που περιγράφει ο Πλάτων, τους διάπυρους βασανιστές και δημίους, τους υπηρέτες του Άδη ο οποίος επιβλέπει την τιμωρία των ασεβών(2). Κι έτσι αυτοί μετατρέποντας την αγορά (το λαό) σαν μια χώρα ασεβών και αθλίων οφειλετών , τους τιμωρούν και σαν τους γύπες κομματιάζουν και καταβροχθίζουν τις σάρκες τους, 
 
                                 "εισδύοντες μέχρι των εντοσθίων"

και στέκονται από πάνω τους, σαν αυτοί (ο λαός) να είναι ο κακότυχος ο Τάνταλος, που δεν τον αφήνουν να γευθεί από τα δικά του αμπέλια κι από τη δική του σοδειά. 

Κι όπως ο Δαρείος έστειλε τον Δάτη και τον Αρταφέρνη κατά της Αθήνας, φέρνοντας αυτοί στα χέρια τους αλυσίδες και δεσμά για τους αιχμαλώτους, έτσι κι αυτοί ( οι δανειστές) φέρνουν στην Ελλάδα αγγεία γεμάτα με έγγραφα και συμβόλαια, σαν νά 'ναι αλυσίδες, και επισκέπτονται τις πόλεις και οργώνουν τη χώρα απ΄ άκρη σ΄ άκρη και σπέρνουν, όχι όπως ο Τριπτόλεμος ήμερους σπόρους, αλλά φυτεύουν ρίζες επώδυνες και πολύτοκες(3) και που δύσκολα μπορείς να απαλλαχτείς, οι οποίες βλασταίνουν καθ' όλο το έτος κι εξαπλώνονται παντού και καταπνίγουν τις πόλεις. Λέγεται πως οι λαγοί μόλις γεννήσουν, αμέσως μετά συλλαμβάνουν και πάλι. Τα χρέη όμως αυτών των αχρείων βαρβάρων γεννοβολάνε πριν τη σύλληψη, αφού την ίδια στιγμή που δανείζουν απαιτούν τα χρήματα πίσω, μαζεύουν την πραμάτεια που μόλις άπλωσαν και δανείζουν αυτά που μόλις έλαβαν ως αποπληρωμή χρεών.

(1): Μιλάει για τη Σεισάχθεια το νόμο που θέσπισε ο Σόλων με τον οποίο κατάργησε τα υφιστάμενα χρέη ιδιωτών προς ιδιώτες και προς το δημόσιο, απελευθέρωσε όσους είχαν γίνει δούλοι εξαιτίας χρεών και κατὰργησε το δανεισμό με εγγύηση την προσωπική ελευθερία. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν το πρώτο «κούρεμα» χρέους της ιστορίας.

(2): Και στην περίπτωση της χώρας μας οι επιβλέποντες την εξελιξη της οικονομίας (τρόικα) είναι υπηρέτες και υπάλληλοι άλλων ανώτερων δομών και προσώπων.

(3): Πολύτοκος αυτός που γεννά συνέχεια.

5.Οι Μεσσήνιοι λένε: 

"Υπάρχει μιά Πύλος πριν την Πύλο και υπάρχει κι άλλη Πύλος". Έτσι και για τους δανειστές μπορεί κανείς να πει:
"Υπάρχει ένας τόκος πριν τον τόκο και υπάρχει κι άλλος τόκος".
Αυτοί λοιπόν κοροϊδεύουν εκείνους τους φυσικούς φιλοσόφους που ισχυρίζονται πως "τίποτα δεν γεννάει το τίποτα"αφού διεκδικούν τόκο πάνω σε κάτι που δεν υπάρχει ούτε και υπήρξε ποτέ. Επιπλέον, οι ίδιοι αυτοί δυσαρεστούνται από τη φορολογία την οποία ο νόμος επιτρέπει, ενώ, ταυτόχρονα, οι ίδιοι παραβαίνουν τον ίδιο νόμο επιβάλλοντας φόρο για όσα δανείζουν, ή καλύτερα, για να πούμε την αλήθεια, παίρνουν περιουσίες δανείζοντας, αφού αυτός που λαμβάνει λιγότερα από όσα έχει υπογράψει, ουσιαστικά οδηγείται να χάσει την περιουσία του. Οι Πέρσες μάλιστα το ψεύδος το θεωρούν δευτερεύον παράπτωμα, πρωταρχικό θεωρούν το οφείλειν.Γιατί, πολλές φορές, η οφειλή φέρνει και το ψέμα. Αυτοί πάλι με τη σειρά τους (οι δανειστές) λένε ακόμα περισσότερα ψέματα, καθώς εγγράφουν ψεύτικα στοιχεία στα βιβλία τους γράφοντας σ΄ αυτά ότι έχουν δανείσει στον δείνα τόσα χρήματα, έχοντας στην πραγματικότητα δανείσει λιγότερα. Και τα ψεύδη τους έχουν αιτία την πλεονεξία τους, (δεν έχουν αιτία) ούτε την ανάγκη ούτε την πενία, αλλά την απληστία που για τους ίδιους δεν είναι παρά μια απόλαυση που, για τους ίδιους, είναι άχρηστη κι ανώφελη, ολέθρια όμως για τους οφειλέτες που αδικούν.Οι δανειστές ούτε καλλιεργούν τα χωράφια που αρπάζουν από τους οφειλέτες τους, ούτε μένουν στα σπίτια από τα οποία τους πέταξαν έξω, ούτε τρώνε στα κατασχεμένα τραπέζια των οφειλετών τους ούτε φοράνε τα ρούχα τους. Καταστρέφεται λοιπόν πρώτος κάποιος οφειλέτης και έχοντας αυτόν ως φόβητρο, καταδιώκουν έναν δεύτερο. Και ο όλεθρος εξαπλώνεται σαν την πυρκαγιά, καταστρέφοντας κι εξολοθρεύοντας όλους όσους βρεθούν στο διάβα της και κατατρώγει τον έναν μετά τον άλλον. Κι ο δανειστής, που φυσά και δυναμώνει αυτή τη φλόγα για να παγιδέψει πολλούς, δεν κερδίζει τίποτα παραπάνω από το ότι μετά από λίγο καιρό θα πιάσει τα βιβλία του και θα διαβάσει πόσους οφειλέτες πούλησε δούλους, πόσους ξεσπίτωσε και πόσο πολύ αυξήθηκε ο πλούτος που έχει συσσωρεύσει.

          Συνεχίζεται...

ΤΟ ΛΑΘΟΣ

Το λάθος του δανεισμού..Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΜΑΖΑ θα δημοσιεύσει τμηματικά και σε νεοελληνική απόδοση, το έργο του Πλουτάρχου «Περί του μη δειν δανείζεσθαι» δηλ. για το ότι δεν πρέπει να δανειζόμαστε. Ένα τμήμα της αρχαιοελληνικής γραμματείας που, αν οι νεοέλληνες είχαν διδαχθεί στο σχολείο, ίσως να μην έπαιρνε τέτοια έκταση ο δανεισμός από τις τράπεζες τα προηγούμενα χρόνια και, μετα βεβαιότητος, θα ήταν ικανοί τώρα να αντιδράσουν πιο δυναμικά στη λαίλαπα. Σίγουρα, αν οι πολιτικοί περνούσαν σχολείο αφού εκλέγονταν, προκειμένου να επιμορφωθούν στα νέα τους καθήκοντα -αφού προέρχονται από διάφορους χώρους και οπωσδήποτε δεν κατέχουν όλοι από πολιτική- το συγκεκριμένο κείμενο θα έπρεπε να ήταν ένα από τα βασικά μαθήματα..

Καλή ανάγνωση.
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ ΗΘΙΚΑ 827D-835A « Περί του μη δει δανείζεσθαι»

1.Ο Πλάτων στους “Νόμους” του, απαγορεύει στους γείτονες να παίρνει ο ένας το νερό του άλλου, αν προηγουμένως δεν σκάψουν για νερό στη δική τους γη μέχρι να φτάσουν σε πηλό και σε έδαφος ξηρό (ακατάλληλο για πηγάδι). Ο πηλός, με την πλούσια και συμπαγή φύση του, απορροφά το νερό που λαμβάνει και δεν του επιτρέπει να τον διαπεράσει. Ωστόσο, ο Πλάτων επιτρέπει σε όσους δεν μπορούν να κατασκευάσουν το δικό τους πηγάδι να χρησιμοποιούν το πηγάδι του γείτονα,  καθώς ο νόμος οφείλει να ανακουφίζει την ανάγκη. Δεν θα έπρεπε λοιπόν να υπάρχει νόμος και για τα χρήματα, ώστε να μην δανείζονται οι άνθρωποι, ούτε να προσφεύγουν σε ξένες πηγές, αν πρώτα δεν έχουν εξετάσει τα δικά τους μέσα και δεν έχουν συλλέξει σταγόνα-σταγόνα,σαν το νερό της βροχής, όλα αυτά που τους είναι αναγκαία και χρήσιμα; Τώρα όμως, εξαιτίας της πολυτέλειας και της τρυφηλότητας και της μαλθακότητας, οι άνθρωποι δεν χρησιμοποιούν τα δικά τους αλλά δανείζονται από τους άλλους, χωρίς να τους είναι αναγκαίο, με μεγάλο τόκο και δεν χρησιμοποιούν τα δικά τους μέσα, μολονότι τα διαθέτουν. Αυτό προκύπτει από το γεγονός πως δεν δίνουν δανεικά στους άπορους αλλά μόνον σε εκείνους που θέλουν να ζουν με καλοπέραση. Και φέρνουν και μάρτυρα και ικανό εγγυητή για την οικονομική τους επιφάνεια, χωρίς να έχουν πραγματική ανάγκη δανεισμού.

2. Τί υπηρετείς τον τραπεζίτη ή τον χρηματιστή; Δανείσου από τη δική σου τράπεζα(1). Και ποτήρια έχεις κι ασημένια πιάτα και κατσαρόλες. Χρησιμοποίησέ τα. Η όμορφη Αυλίδα και η Τένεδος σου προσφέρουν τα αντίστοιχα κεραμικά που είναι πιο καθαρά από τα ασημένια, γιατί τα πρώτα δεν έχουν τη δυσοσμία του τόκου που αυτός, καθημερινά, σαν σκουριά θα ρυπαίνει την πολυτέλεια των ασημικών, ούτε και θα σου υπενθυμίζουν το ημερολόγιο και την Νέα Σελήνη (2), την οποία, όσο ιερή κι αν είναι σαν ημέρα, ο δανειστής θα σου την καταντήσει αποφράδα και μισητή. Εκείνους που αντί να τα πωλούν βάζουν ενέχυρο τα αγαθά τους, ούτε ο Δίας Κτήσιος, ο προστάτης της ιδιοκτησίας, δεν θα μπορούσε να σώσει: ντρέπονται να πουλήσουν αλλά δεν ντρέπονται να πληρώνουν τόκους για δικά τους αγαθά. Κι όμως, ο Περικλής έστησε το χρυσό άγαλμα της Αθηνάς, το οποίο ζύγιζε σαράντα τάλαντα χρυσού, αφαιρούμενου κατά βούληση, ώστε "έτσι", είπε, "να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον χρυσό σε περίπτωση πολέμου κι όταν αυτός θα τελείωνε θα αντικαθιστούμε στο άγαλμα τόσο χρυσό όσο ακριβώς θα έχουμε χρησιμοποιήσει, όχι λιγότερο". Έτσι κι εμείς, όταν θα έχουμε ανάγκη, όπως θα κάναμε σε πολιορκία, να μην δεχτούμε τη φρουρά κατοχής του εχθρικού δανειστή, ούτε να επιτρέψουμε να πουληθούν τα αγαθά μας σαν δούλοι, αλλά, αφαιρώντας τα άχρηστα και περιττά από το τραπέζι μας, από το κρεβάτι μας, από τα οχήματά μας κι από τη διατροφή μας, να διαφυλάξουμε την ελευθερία μας, σκοπεύοντας να τα αποκαταστήσουμε όλα  αυτά στο μέλλον, εφόσον σταθούμε τυχεροί.

1. Εννοώντας το τραπέζι του χρηματιστή.Όρος που έφθασε στις μέρες μας να σημαίνει τις οικονομικές επιχειρήσεις διακίνησης του χρήματος.

2. Η αρχή του μήνα ήταν προφανώς ο χρόνος καταβολής της δόσης του δανείου.

3.Οι γυναίκες των Ρωμαίων προσέφεραν τα κοσμήματά τους στον Πύθιο Απόλλωνα κι από αυτά κατασκευάστηκε ένας χρυσός κρατήρας που στάλθηκε στους Δελφούς, ενώ οι γυναίκες της Καρχηδόνας κούρεψαν τα μαλλιά τους και από αυτά κατασκευάστηκε σκοινί για τις πολεμικές μηχανές και τα όργανα που χρησιμοποιήθηκαν για την άμυνα της πατρίδας τους. Εμείς όμως, ντρεπόμαστε να είμαστε ολιγαρκείς και υποδουλωνόμαστε με υποθήκες και συμβόλαια (δανεισμού), ενώ οφείλουμε να περιοριζόμαστε στα χρήσιμα και να απαλλασσόμαστε από τα περιττά πουλώντας τα ή μεταποιώντας τα, για να οικοδομήσουμε έτσι έναν ναό ελευθερίας για μας, τις γυναίκες μας και τα παιδιά μας.Η Άρτεμις στην Έφεσο παρέχει άσυλο και προστασία από τους δανειστές στους οφειλέτες που καταφεύγουν στο ναό της. Αλλά, ανοιχτό κι ελεύθερο άσυλο υπάρχει παντού για όλους τους μυαλωμένους και τους προσφέρεται επαρκής κι ευχάριστη και τιμημένη ευρυχωρία. Γιατί, όπως η Πυθία των Δελφών είπε στούς Αθηναίους την εποχή των Μηδικών Πολέμων πως ο θεός τους πρόσφερε ξύλινα τείχη, κι εκείνοι εγκατέλειψαν την χώρα και την πόλη και τα υπάρχοντά τους και τα σπίτια τους καταφεύγοντας στα πλοία για χάριν της ελευθερίας τους, έτσι κι ο θεός μας προσφέρει ένα ξύλινο τραπέζι και ένα πήλινο πιάτο κι ένα τραχύ ρούχο, αν θέλουμε να ζούμε ελεύθεροι.
Να μη νοιαζεσαι για άλογα ράτσας καλής  και για άμαξες στολισμένες με χρυσό κι ασήμι
που ο γοργός ο τόκος γρήγορα θα τις φτάσει και θα τις προσπεράσει μάλιστα, αλλά καβάλησε όποιο μουλάρι βρεις μπροστά σου και προσπάθησε να ξεφύγεις από τον εχθρικό και τύραννο δανειστή, που ''γη και ύδωρ'' σαν τον Μήδο βέβαια μπορεί να μην ζητά, αλλά παρεμβαίνει στην ελευθερία σου και σε εξαθλιώνει: Αν δεν τον πληρώνεις, σε παρενοχλεί. Αν του δώσεις χρήματα, δεν τα παίρνει. Αν πουλάς κάτι, μειώνει την τιμή. Αν δεν θες να πουλήσεις, σε αναγκάζει να το κάνεις. Αν τον πας στα δικαστήρια, έρχεται σε συμφωνία μαζί σου. Αν εσύ ορκίζεσαι, σε πιέζει επιμένοντας. Αν πας σπίτι του, σου κλείνει κατάμουτρα την πόρτα, αν κάτσεις σπίτι σου, τότε θα έρθει να καταλύσει απ' έξω και θα σου χτυπάει την πόρτα ασταμάτητα.

Συνεχίζεται..

Νεοελληνική απόδοση: ΚΡΙΣΙΜΗ ΜΑΖΑ

Ποιός θα μας σώσει απ τους σωτήρες μας;

Η αλήθεια και η ελευθερία είναι οι πιο απαιτητικές ερωμένες και γιαυτό έχουν πολύ λίγους εραστές..
                                                                                                        Αμπέρ Καμύ






Λίγες αλήθειες λοιπόν για τους «σωτήρες» μας Γερμανούς και τους υπόδουλους πολιτικούς μας, που έχουν βαλθεί να μας σώσουν..
Η χώρα μας υφίσταται τις συνέπειες του Γερμανικού νεο-μερκαντιλισμού και μιας νέας μορφής αποικιοκρατία. Στην πραγματικότητα ο νότος δεν είναι φτωχός..Ο νότος έχει την ενέργεια (υδρογονάνθρακες, ήλιο , άνεμο) , το κλίμα (θάλασσα, τουρισμός), τα τρόφιμα(ελαιόλαδο , φρούτα κρασί). Ο βορράς και κυρίως η φίλη μας Γερμανία στην πραγματικότητα είναι φτωχή. Βιομηχανοποιημένη, γιατί δεν μπορεί να είναι αλλιώς, είναι αναγκασμένη να διασφαλίζει την ενέργεια που χρειάζεται, όπως και τις εξαγωγές των προιόντων της, περιορίζοντας φυσικά τις εισαγωγές όσο το δυνατόν περισσότερο. Έτσι ο μερκαντιλισμός είναι η αναγκαστική λύση για την επιβίωσή της.
Όταν λέμε μερκαντιλισμός (εμποριοκρατία), εννοούμε την οικονομική -πολιτική θεωρία του 18ου αι. που προβλέπει την ταύτιση του πλούτου με το χρήμα και εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ανώτερων οικονομικών τάξεων οι οποίες, έχοντας στα χέρια τους τα μέσα της παραγωγής υιοθετούν λογικές αποικιοκρατίας προκειμένου να εξασφαλίσουν πρόσβαση στους πόρους και φτηνά εργατικά χέρια.
Η θεωρία ατόνησε κάπως παραχωρώντας τη θέση της στον λεγόμενο οικονομικό φιλεθευθερισμό.  Στις μέρες μας είναι φανερό ότι αναβιώνει, λαμβάνοντας μέτρα καθαρά μερκαντιλιστικά. Συγκεκριμένα η κατεύθυνση είναι η αύξηση των εξαγωγών, με παράλληλη μείωση των εισαγωγών. Αυτό προϋποθέτει έναν ισχυρό εξαγωγικό στόλο για τη μεταφορά των προϊόντων και ανάπτυξη του δικτύου μεταφοράς ,με όσο το δυνατόν ασφαλέστερες συνθήκες πράγμα που οδηγεί στην πάση θυσία μείωση των πολεμικών συγκρούσεων. Τέλος απαραίτητη προϋπόθεση είναι και η ίδρυση οικονομικών αποικιών που, σε συνεργασία με τους μεγάλους επιχειρηματικούς οίκους-συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών- διασφαλίζουν τα φθηνά εργατικά χέρια και τις απαραίτητες πρώτες ύλες χωρίς κόστος. Στην περίπτωση της Ελλάδας είναι η διασφάλιση των πολύτιμων υδρογονανθράκων που διαθέτει η χώρα μας, χωρίς να πληρωθεί ούτε ένα ευρώ. Αντίθετα με την υπερχρέωση εξασφαλίζεται η οικονομική κυριαρχία που θα επιτρέψει τη διαχείριση των πρώτων υλών και του εργατικού δυναμικού και την ολοκληρωτική εξάρτηση από τη μητρόπολη Γερμανία.
Βασική παρενέργεια της συγκεκριμένης πολιτικής είναι η διάλυση του κοινωνικού ιστού η οποία μαθηματικά αποφέρει την ανάπτυξη του εθνικισμού. Αυτό είναι πρόβλημα που το έχει βιώσει η Γερμανία, με τις γνωστές συνέπειες για όλη την Ευρώπη, δηλ. το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στις μέρες μας όμως, εξάγει ιδεολογία και καλλιεργεί την ανάπτυξη ναζιστικών μορφωμάτων σε όλη την Ευρώπη. Δε χρειάζεται να αναφερθούμε σε συγκεκριμένα παραδείγματα.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν εύκολα ότι η λύση για την ελληνική οικονομική κρίση, δεν είναι θέμα μόνο του Υπουργείου Οικονομικών...

Κρίσιμη Μάζα

Λίγα λόγια για τον φεντεραλισμό

Με δεδομένη τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, για το αν ο φεντεραλισμός είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για την συνέχεια της ΕΕ, σαν ο μονόδρομος δηλαδή που θα σώσει την Ε.Ε. από τη χρεωκοπία, ας δούμε περί τίνος πρόκειται.

Καταρχήν, Φεντεραλισμός σημαίνει την πολιτική θεωρία που υποστηρίζει το ομοσπονδιακό σύστημα διακυβέρνησης του κράτους(Λεξικό Τριανταφυλλίδη). 
Αυτός είναι ο τυπικός ορισμός. Στην περίπτωση της Ε.Ε, βέβαια δεν μιλάμε για κράτος αλλά για ένα σύνολο κρατών στα οποία πρέπει να εφαρμοστεί ένα ενιαίο σύστημα διακυβέρνησης στα πρότυπα περίπου των ΗΠΑ.

Το μοντέλο των ΗΠΑ περιγράφεται από πέντε κύρια σημεία: 

- ένα κοινό νόμισμα που το διαχειρίζεται μια ομοσπονδιακή υπηρεσία.

- μία κοινή αγορά για εργασία, προϊόντα και κεφάλαια.

- έναν κοινό προϋπολογισμό, ο οποίος μπορεί να αποτρέψει οικονομικές αναταράξεις σε Πολιτείες.

- μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση που αναλαμβάνει την ευθύνη για την αντιμετώπιση άλλων μεγάλων κινδύνων, σαν αυτούς που προέρχονται από τον τραπεζικό τομέα.

- και Πολιτείες που δεν παίζουν κανέναν ρόλο στη μακρο-οικονομική σταθεροποίηση. 

Το μοντέλο αυτό υπήρξε η πλατφόρμα που χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία της νομισματικής ένωσης,αλλά ,όπως είναι φανερό, σε κανένα απ` τα υπόλοιπα σημεία δεν έχει υπάρξει αντίστοιχη σύγκλιση.

Ο φεντεραλισμός, όπως προτείνεται να εφαρμοστεί στην περίπτωση της ΕΕ, απαιτεί την κατάργηση των εθνικών κρατών ή την ελαχιστοποίηση της κυριαρχίας τους ώστε η Ελλάδα, η Γαλλία κ.λπ. να καταστούν Νομαρχίες μιας κεντρικής κυβέρνησης των Βρυξελλών.

Παρακάτω θα δούμε τα υπέρ και τα κατά μίας Ομοσπονδιοποίησης της ΕΕ, όπως περιγράφεται από τον Andrew Heywood στο «Πολιτική»:

ΥΠΕΡ

• Καλλιεργώντας τον κοσμοπολιτισμό ωθεί τους ευρωπαϊκούς λαούς να ξεφύγουν από τον στενό και απομονωτιστικό εθνικισμό.
• Η οικονομική, νομισματική και πολιτική ενοποίηση δημιουργούν ένα βαθμό αλληλεξάρτησης μεταξύ των κρατών που καθιστά αδιανόητο τον πόλεμο ή μια ευρείας κλίμακας σύγκρουση στην Ευρώπη.
• Η κατοχύρωση μιας πανευρωπαϊκής αγοράς ενισχύει την ευημερία και την ανάπτυξη και παρέχει στην Ευρώπη ασφάλεια στην παγκόσμια οικονομία.
• Η «κοινή» κυριαρχία είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο τα ευρωπαϊκά κράτη μπορούν να ασκήσουν σημαντική και ανεξάρτητη επιρροή στην παγκόσμια σκηνή.
• Η πολιτική και η οικονομική ενοποίηση συμβαδίζουν, καθότι μία ενιαία αγορά πρέπει να ρυθμίζεται από κοινούς κανόνες και αποφάσεις.
• Η ιδιότητα του Ευρωπαίου πολίτη παρέχει στα άτομα ευρύτερο και, μερικές φορές, ισχυρότερο φάσμα δικαιωμάτων, ελευθεριών και ευκαιριών.

ΚΑΤΑ

• Η διάβρωση της εθνικής κυριαρχίας σημαίνει ότι η λήψη αποφάσεων δεν συνυπολογίζει διαφορετικές εθνικές ανάγκες και συμφέροντα.
• Οι ιστορικά εμπεδωμένες εθνικές ταυτότητες αποδυναμώνονται, ηροκαλώντας ενίοτε εχθρότητα και βίαιες εθνικιστικές αντιδράσεις.
• Οι εθνικές, γλωσσικές και πολιτισμικές διαφορές καθιστούν αδύνατη την εδραίωση αυθεντικών σχέσεων πολιτικής υπακοής προς τους θεσμούς της Ε.Ε.
• Το δημοκρατικό έλλειμμα δεν θα ξεπεραστεί ποτέ λόγω της απόστασης μεταξύ των θεσμών της Ε.Ε. και των ευρωπαϊκών πληθυσμών.
• Η ολοκλήρωση καθοδηγήθηκε εν πολλοίς από πολιτικές ελίτ και επιχειρηματικά συμφέροντα που θέλησαν να χειραγωγήσουν τους ευρωπαϊκούς λαούς ώστε να υποστηρίξουν τη Νέα Ευρώπη.
• Η ολοκλήρωση ωφελεί πρωτίστως τα μεγάλα και οικονομικά ισχυρά κράτη και θα οδηγήσει τελικά σε μια Ευρώπη υπό γερμανική ηγεμονία.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Heywood αναφέρθηκε στη Γερμανία, πάνω από δέκα χρόνια πριν...Και εδώ μπαίνει το βασικό ερώτημα: Ειναι δυνατόν να υπάρξει ομοσπονδιοποίηση με βάση το Γερμανικό Δίκαιο και τις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που οδηγούν τους λαούς, ειδικά του φτωχού Νότου ,σε απελπισία και που, ναι μεν, δανείζεται στο όνομα της αλληλεγγύης αλλά υποχρεώνεται σε δυσβάσταχτα δημοσιονομικά μέτρα;

 Είναι νομίζουμε πρόδηλο, οτι τα «κατά» είναι περισσότερα απ' τα «υπέρ» και δεν   αφήνουν περιθώριο για να ολοκληρωθεί το εγχείρημα.

Το φαινόμενο του 100ου πιθήκου ή μια παραβολή για τη διάδοση της πολιτικής συνειδητοποίησης

Ο ιαπωνικός πίθηκος Fuscata Macacca, έχει παρατηρηθεί από επιστήμονες, μέσα στην άγρια φύση, για μια συνεχή περίοδο πάνω από 30 έτη. Το 1952 στο νησί Koshima, επιστήμονες παρείχαν στους πιθήκους γλυκοπατάτες πεταμένες στην άμμο ως τροφή.
Στους πιθήκους άρεσε η γεύση των ωμών γλυκοπατατών αλλά δεν τους άρεσε το χώμα στη φλούδα τους. Ένα θηλυκό 18 μηνών με το όνομα Ημο, βρήκε ότι θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα σε ένα κοντινό ρέμα. Δίδαξε αυτή την τεχνική στη μητέρα της. Η σύντροφοι της έμαθαν επίσης αυτό το νέο τρόπο και το δίδαξαν στις μητέρες τους. Αυτή η κοινωνική καινοτομία υιοθετήθηκε βαθμιαία από διάφορους πιθήκους μπροστά στα μάτια των επιστημόνων.
Μεταξύ 1952 και 1958, όλοι οι νέοι πίθηκοι έμαθαν να πλένουν τις αμμώδεις γλυκοπατάτες για να τις κάνουν πιο εύγευστες. Μόνο οι ενήλικες που μιμήθηκαν τα παιδιά τους έμαθαν αυτή την κοινωνική εξέλιξη. Άλλοι ενήλικες συνέχισαν να τρώνε τις βρώμικες γλυκοπατάτες. Μετά έγινε κάτι εντυπωσιακό. Το φθινόπωρο του 1958, ένας αριθμός πιθήκων Macacca έπλεναν τις γλυκοπατάτες, ο ακριβής αριθμός δεν είναι γνωστός.
Ας υποθέσουμε, όταν βγήκε ο ήλιος ένα πρωί, υπήρχαν 99 πίθηκοι στο νησί Koshima, που είχαν μάθει να πλένουν τις γλυκοπατάτες στους. Ας υποθέσουμε επίσης ότι αργότερα το ίδιο πρωί, ο εκατοστός πίθηκος έμαθε και αυτός να πλένει γλυκοπατάτες.
Μετά συνέβη!
Μέχρι εκείνο το βράδυ, σχεδόν όλοι οι πίθηκοι στη φυλή έπλεναν τις γλυκοπατάτες πριν τις φάνε. Η προστιθέμενη ενέργεια αυτού του 100ου πιθήκου δημιούργησε κάπως μια σημαντική ιδεολογική καινοτομία!
Προσέξτε. Μια εκπληκτική παρατήρηση σημειώθηκε από αυτούς τους επιστήμονες και ήταν ότι η συνήθεια του πλυσίματος της γλυκοπατάτας κατόπιν πήδησε πέρα από τη θάλασσα. Οι αποικίες των πιθήκων σε άλλα νησιά αλλά και όλοι οι πίθηκοι στην ηπειρωτική χώρα Takasakiyama άρχισαν να πλένουν τις γλυκοπατάτες τους! -Lyall Watson (Lifetide )
Κατά συνέπεια, όταν επιτυγχάνεται ένας ορισμένος κρίσιμος αριθμός ατόμων που έχουν μια συνειδητοποίηση, αυτή η νέα συνειδητοποίηση μπορεί να κοινωνηθεί από νου σε νου. Αν και ο ακριβής αριθμός μπορεί να διαφέρει, το φαινόμενο του Εκατοστού Πιθήκου δηλώνει ότι, όταν ένας συγκεκριμένος αριθμός ατόμων γνωρίζουν ένα νέο τρόπο, μπορεί να παραμείνει στην ιδιοκτησία συνείδησης αυτών των ανθρώπων. Αλλά, υπάρχει ένα σημείο, στο οποίο, εάν ένα μόνο ή και περισσότερα άτομα συγχρονιστούν σε αυτή τη νέα γνώση - συνειδητοποίηση, ένας τομέας ενισχύεται έτσι ώστε, αυτή η συνειδητοποίηση υιοθετείται σχεδόν από όλους! -Ken Keyes ( The Hundredth Monkey )

Μερική αναδημοσίευση από το  http://hellenic-spirit.blogspot.gr

Ευρωβαρόμετρο του περασμένου Νοεμβρίου.

Στην ερώτηση που απαντούσε σε ποια κατεύθυνση κινείται η Ελλάδα, το 81% των ερωτηθέντων θεώρησε ότι η χώρα ακολουθεί λάθος δρόμο, σύμφωνα με το ευρωβαρόμετρο του περασμένου Νοεμβρίου.

Υπάρχει, λοιπόν κι ένα 19% που βλέπει τα πράγματα διαφορετικά. Έτσι λέει η αριθμητική. Κατά παράβαση της κοινής λογικής. 

Απορείς!

Σκέφτεσαι κατ’ αρχήν ότι 19 στους 100 Έλληνες είναι ηλίθιοι!

Όμως όχι! Ακόμα και οι ηλίθιοι βλέπουν τις ουρές των συσσιτίων να μεγαλώνουν [μόνον για Έλληνες (sic)]. Ακόμα και οι ηλίθιοι! Ακόμα και οι ηλίθιοι βλέπουν τα λουκέτα και τα κλειστά μαγαζιά. Ακόμα και οι ηλίθιοι βάζοντας το χέρι στην τσέπη, τη βρίσκουν άδεια! Ακόμα και οι ηλίθιοι έχουν μείνει άνεργοι. Πρωτίστως, οι ηλίθιοι!

ΔΕΝ ΑΠΕΧΟΥΜΕ. Πάμε στις κάλπες με οργή και τιμωρούμε.

Εμείς οι πολίτες, έχουμε δύο δυνατότητες για να αλλάξουμε τα πολιτικά πράγματα. Είτε να εξεγερθούμε και να ανατρέψουμε το εξουσιαστικό σύστημα, είτε να συμμετέχουμε, σύμφωνα με τους όρους που βάζει το ίδιο το σύστημα. Δηλαδή με τη μόνη δυνατότητα που μας δίνει, με την ψήφο μας για την εκλογή των «αντιπροσώπων» μας και μόνο. Προφανώς δεν συνιστούμε την πρώτη δυνατότητα.

Φυσικά, ούτε η ψήφος μας για την εκλογή των αντιπροσώπων αλλάζει τίποτα, αφού η εκλογή των ανθρώπων του συστήματος είναι πάντα προδιαγεγραμμένη, με την επιλογή τους από πάνω, την προβολή και την πριμοδότησή τους. Εξάλλου υπάρχει και η κομματική πειθαρχία για όσους έχουν συνειδησιακά προβλήματα. Οι υπόλοιποι δύστυχοι υποψήφιοι που στολίζουν τα ψηφοδέλτια, βάζουν την κούφια ματαιοδοξία τους, ντεκόρ στο «δημοκρατικό» σκηνικό του συστήματος. Αυτό ακριβώς το στενά ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα μας έφτασε στο σημερινό χάλι και στον διεθνή εξευτελισμό.

Η Μάρω πάει Eκλογές

Μίλαγα με τη Μάρω χθες το βράδυ και το έφερε η κουβέντα στο θέμα των ημερών: τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Η αλήθεια είναι ότι η Μάρω δεν ήταν με τα νερά μου∙ αμέσως το κατάλαβα, αλλά παρόλο που μπήκα στον πειρασμό να την «ψήσω», το απέφυγα, γιατί το θεώρησα άκομψο να κάνω μαζί της πολιτικό ψωνιστήρι –ποιος είμαι εγώ που θα έλεγα στη Μάρω τι να ψηφίσει.

Κανένας, βέβαια, δεν μπορεί να αφαιρέσει το δικαίωμα από τη Μάρω να έχει τα δικά της, τα προσωπικά κριτήρια. Μόνη της  θα επιλέξει τι θα ψηφίσει στις επόμενες εκλογές. Την ψήφο της θα την ρίξει λογαριάζοντας τη συγγένεια ή τη φιλία, την ευγνωμοσύνη προς τον γιατρό που έσωσε κάποτε τη ζωή του αδελφού της ή την υποχρέωση που έχει προς τον συνταξιούχο αστυνομικό διευθυντή -κατεβαίνει ο γιός του υποψήφιος- που από φιλία διευθετούσε τις κλήσεις της παράνομης στάθμευσης, παλιά  -τότε που ακόμα οδηγούσε το αυτοκίνητό της, γιατί τώρα, πάει πια, τις κατέθεσε τις πινακίδες της κι η Μάρω. 

Μπορεί, την τελευταία στιγμή, η αναποφάσιστη Μάρω να δώσει σημασία στη φάτσα ενός υποψηφίου στο διαφημιστικό του φυλλάδιο  ή στην καθαριότητα των νυχιών του, έτσι που θα απλώσει το χέρι του σε χειραψία. Ή απλώς να τον θυμηθεί, έτσι που θα τον δει να περνάει έξω από το σπίτι της και να την καλημερίζει για να υφαρπάξει την ψήφο της ή επειδή έτυχε να υπάρχει γνωριμία και συμπάθεια παλιά. 

Άλλοι, απλοί άνθρωποι όπως η Μάρω, άνθρωποι της διπλανής πόρτας κι αυτοί, αλλού, θα βάλουν πάνω απ’ όλα την ποδοσφαιρική ομάδα και τον Πρόεδρο. 

Άλλοι πάλι, θα επιμείνουν πολιτικά, χωρίς να ξεχνούν το Μνημόνιο και τις οδύνες, όταν θα στηθούν στην ουρά για να ψηφίσουν, θέλοντας να σπάσουν τα μούτρα ορισμένων υποψηφίων, που θα περιτριγυρίζουν ανενδοίαστοι μέσα-έξω στα εκλογικά κέντρα, την ώρα που οι εκλογικοί αντιπρόσωποι θα φυλλομετρούν τα ψηφοδέλτια. 

Το πώς διαμορφώνονται τα κριτήρια του κάθε ψηφοφόρου είναι μια συζήτηση δαιδαλώδης, πράγματι.

Έχει βάλει το χεράκι της η κρίση και στην τσέπη σου Μάρω μου, όμως, όλοι τα ίδια τραβάμε. Έχεις καταλάβει κι εσύ όπως όλοι –πόσο μάλλον εσύ Μάρω, που δεν είσαι και καμιά ανόητη, όλοι έχομε πια καταλάβει ποιοι μας έφεραν μέχρι εδώ! Όλοι αυτοί που διαχειρίστηκαν τα κοινά όλα αυτά τα χρόνια και να που μας κατάντησαν εδώ που καταντήσαμε.

Τους βλέπεις όμως, βρε Μάρω, ακαταπόνητοι: Να δες εδώ στα Χανιά, για παράδειγμα, τι γίνεται –παντού τα ίδια, δηλαδή: 

Απεκδύονται των κομματικών τους σκελεών και ξεβράκωτοι ανακατεύονται μεταξύ τους οι ίδιοι και οι απαράλλαχτοι και κάνουν έναν απίστευτο αχταρμά: 

Ο ένας, ο πρασινοφρουρός, που κυκλοφορούσε κάποτε καβάλα στη βέσπα της εξουσίας του χωρίς κράνος, κι έδινε ως Αντιδήμαρχος και το καλό παράδειγμα, νταής και νυχτερινός κατεδαφιστής λιμενικών περιπτέρων, τώρα «μας κοιτάει στα μάτια», όπως λέει στη ραδιοφωνική διαφήμιση -και μάλιστα στο πλευρό εκείνου του επίδοξου Δημάρχου που κάποτε προσπαθούσε να εμποδίσει την καταστροφή αυτού του νεώτερου αρχιτεκτονικού μνημείου των Χανίων που ο όψιμος υπαρχηγός του κατεδάφισε νύχτα! 

Ο άλλος που έκανε όλα αυτά τα χρόνια τον ηγέτη της αντιπολίτευσης, τώρα αγκαλιά με τον Δήμαρχο που ούτε τα γκρεμίσματα δεν κατάφερε να κάνει με σωστό τρόπο στη θητεία του, για να μην αρχίσομε να κουβεντιάζομε για τις απρέπειες αυτής της κοντόφθαλμης και αναποτελεσματικής δημοτικής αρχής που σε λίγο θα αποτελεί κι άλλο κακό παρελθόν. 

Από παραδίπλα άλλος επίδοξος ηγέτης που θα λύνει –λέει, άμα κάνεις τη διαίρεση- 20 προβλήματα το χρόνο. Όπως έγραφα επί λέξει τις προάλλες σε μια υποστηρίκτριά του και συνυποψήφιά του, θα αντιγράψω: «Θα πρέπει όμως να σκεφτούμε, ότι ο επικεφαλής της παράταξής σας υπήρξε σημαίνον στέλεχος προηγούμενων δημαρχιακών αρχών, στις εποχές που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα… Από τότε που ούτε το στατόπεδο Μαρκόπουλου δόθηκε στον Δήμο, όπως θα μπορούσε να έχει δοθεί, ούτε τα επτά νεώρια αναστηλώθηκαν ποτέ και συνεχίζουν να ρημάζουν. Δεν κατάφερε τίποτα ο επικεφαλής σας τότε που "λεφτά υπήρχαν" (sic) και θα τα καταφέρει καλύτερα τώρα, που έχομε να διαχειριστούμε τη φτώχεια μας? Αφήστε το καλύτερα.». 

Ακρίβώς, Μάρω μου, άστο καλύτερα:  Όλοι αυτοί που κυβέρνησαν και που θέλουν να συνεχίσουν να κυβερνούν, μυαλό δεν έβαλαν, παρά μόνο κάποια φρέσκα πρόσωπα πρόσθεσαν στην τράπουλα για να μας παίξουν πάλι τον παπά! Αυτά ήθελα να πω στη Μάρω, αλλά ντράπηκα. 

Όλοι εμείς που έχομε ακόμα μια αξιοπρέπεια στη ζωή μας, όλοι εμείς που δε μας έχουν στερήσει ακόμα το δικαίωμα στη ζωή, όλοι εμείς που δε βιώνομε ακόμα στο δικό μας πετσί την ανθρωπιστική κρίση που μαστίζει πολλούς συνανθρώπους μας, εμείς όλοι καταλαβαίνουμε πια ότι τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. 

Δε θα της πεις εσύ της Μάρως –και της κάθε Μάρως, πια παράταξη θα ψηφίσει. Μπορεί να μην ασχολείται και πολύ με τα πολιτικά πράγματα, αλλά δεν είναι ηλίθια, ακούει, βλέπει και αισθάνεται ότι τα πράγματα πάνε προς το χειρότερο∙ όταν έρθει η στιγμή, αυτή θα κρίνει μόνη της.

Αλλά δεν μπορείς να μην της το πεις, κι αυτό δεν άντεξα, αυτό της το είπα: 

Ανάμεσα στους κουμπάρους σου, βρε Μάρω, αν ψηφίζεις τους κουμπάρους σου, ούτε ξέρω ούτε σε ρωτάω να μου πεις, διάλεξε τον έξυπνο –όχι το βλάκα, γιατί είδες που μας κατάντησαν οι βλάκες! Τον έντιμο, όχι τον πεζεβένγκη! Γιατί τους είδες τους πεζεβένγκηδες!

Αν ψηφίζεις με θυμό βρε Μάρω, σε καταλαβαίνω, επειδή σου διέλυσαν τη ζωή οι Ολετήρες που μας κυβερνούν. Δε με νοιάζει αν είσαι αριστερή ή δεξιά, ρε Μάρω, αναλόγως τις πεποιθήσεις σου, θα διαλέξεις τι θα ψηφίσεις και κανείς δε θα σου κάνει υποδείξεις. 

Μη διαλέξεις όμως βρε Μάρω μου, ανάμεσα στους ανθυποψήφιους, πάλι αυτούς τους ίδιους τους κρατικοδίαιτους, αυτούς τους ευέλικτους παρατρεχάμενους, αυτούς που αναθράφηκαν και ανδρώθηκαν μέσα στην κοπριά των σκοτεινών πολιτικών γραφείων, εκεί όπου ευδοκιμούσαν πάντα τα άνθη του κακού. Απέφυγε τους αυτή τη φορά, αυτούς που έχτισαν τις καριέρες τους ακροπατώντας στους υπόγειους διαδρόμους της διαπλοκής και διαβιώνοντας με εγγυημένο αντάλλαγμα των κακών υπηρεσιών τους, την ισόβια σίτισή τους από τον δημόσιο κορβανά.    

Ο καθένας θα ψηφίσει με τα δικά του κριτήρια, αλλά ειδικά όταν μιλάμε για τις εκλογές τις αυτοδιοικητικές -κι αυτό το είπα στη Μάρω- είναι μερικοί μπαγάσηδες που είναι γνωστοί και μη εξαιρετέοι∙ αγιογδύτες περίφημοι που κουβαλάνε από πίσω τους όχι ψηφοφόρους, αλλά οπαδούς σαν τα κουράδια, που τους ψηφίζουνε μονοκούκι. 

Πώς τα καταφέρνουν? Αλλά τα καταφέρνουν! 

Είναι κι αυτό ένα από τα άχθη της δημοκρατίας μας κι έτσι καταντήσαμε να μη μας διοικούν οι άριστοι, αλλά οι άχρηστοι! 

Αλλά αν δεν πάμε να ψηφίσομε, πάλι  θα τους επιβραβεύσουμε, γιατί στις προηγούμενες εκλογές, τα δημοτικά συμβούλια των πόλεών μας αναδείχθηκαν με 40% αποχή! Η δική μας αποχή, μπορεί να γίνει δύναμη ανατροπής Μάρω μου! Αυτό της το είπα της Μάρως και σαν να γυάλισε το μάτι της, όταν άκουσε τη λέξη «ανατροπή»…

Αλλά τα περισσότερα που ήθελα να πω στη Μάρω δεν τα είπα∙ και τώρα που μετάνιωσα, γράφω ετούτες τις γραμμές…

 

 my-pillow-book